De symbolisch aanplant en gebruik van tuinen in de middeleeuws tijdperk was een krachtige metafoor voor zowel het paradijs als goddelijke en romantische liefde. De monniken kweekten vaak kruiden, groenten en bloemen binnen een hortus conclusus ('ingesloten' tuin'), binnenplaats of kloostergang.
Hoe heette een middeleeuwse tuin?
A Pleasaunce was een groot complex plezier tuin of parkeren. Het woord paradijs komt van een Perzisch woord voor een ommuurd tuin. De term werd gebruikt door St. Gall om te verwijzen naar een openbare rechtbank in klooster tuin, waar bloemen werden gekweekt om de kerk te versieren.
Wat is een kloostertuin?
De kloostertuin is een symbolische plaats waar geneeskrachtige planten zowel therapeutisch gebruik als religieuze betekenis hebben. Het klooster is zowel een natuurlijke als een spirituele ruimte, waar de kloosterlijk deugden worden uitgedrukt door de geometrie van de steegjes en de bloemencompositie.
Waarom hadden kloosters tuinen??
Kloostertuinen zorgde voor medicijnen en voedsel voor de monniken en voor de lokale gemeenschap. Kruiden waren gekweekt in de 'fysische' tuin' samengesteld uit goed geordende rechthoekige bedden, terwijl boomgaarden, visvijvers en duiventillen ervoor zorgden zou wees voedsel voor iedereen.